Patrząc na genezę obu klubów, można stwierdzić, że to najstarsze derby we Włoszech. Ale gdy spojrzymy na pierwsze mecze obu klubów ze stolicy Ligurii, to zostały one rozegrane… dopiero po II wojnie. Dlaczego tak było? Też dlaczego Genoa tak kocha Anglików, skąd pochodzą charakterystyczne kolory Sampdorii oraz dlaczego derby pomiędzy Genoą a Sampdorią są uważane za najbardziej przyjacielskie derby w całej Italii? Te wszystkie rzeczy znajdziecie w tym artykule, poświęconym klubom z Genui w dzień ich derbów.
Początki angielsko-włoskiego klubu
Bo historia Włoch jest mocno związana z Genuą, gdyż Genoa CFC jest najstarszym, profesjonalnym klubem stworzonym na Półwyspie Apenińskim przez angielskich konsuli, którzy chcieli sobie pograć w swoją rodzimą grę. Wspominałem we wstępie, że kibice, jak i zarząd są bardzo związani z angielską społecznością. Nie było to tylko z powodu założycieli, ale i wczesnych tradycji i dwóch ważnych “jegomości”, dzięki którym klub z północy Włoch zdobył swoje jedyne mistrzostwa Włoch. A mówimy tu o Jamesie Spensleyu i o Williamie Garbuttcie. Pierwszy z nich był gwiazdą zespołu. Zespołu, który zdobył pierwsze tytuły mistrzowskie we Włoszech (1899, 1900, 1902, 1903, 1904). Także on “pozwolił” Włochom grać w Genui, gdyż na samym początku istnienia, był to angielski klub we Włoszech. Nikt inny nie mógł w nim grać. Aż do przyjścia Spensleya. Uważa się go także za pierwszego trenera Genoi, jak nie i pierwszego trenera włoskiej ligi. Po dziś dzień istnieje fanklub Genoi nazwany jego imieniem.
Drugi Anglik, czyli William Garbutt, zapisał się nie tylko dla klubu, ale i dla samego miasta. W sumie, nie tylko dla Genui. Dołączył do klubu jako trener w 1912 roku. Miał wtedy zaledwie 29 lat i kilka dobrych sezonów na angielskich boiskach. Więc co zatrzymało karierę Williama. Oczywiście kontuzja. Dlatego zajął się trenerką. I można powiedzieć, że został trenerem-rewolucjonistą. Jako pierwszy wprowadził treningi ćwiczące technikę użytkową jak podania czy drybling. Jego przydomek “Mister” tak wdarł się do świadomości Włochów, że jest do dziś czasami używany przez piłkarzy jak mówią coś o trenerze we włoskiej telewizji. Do tego dołożył już do dobrej ekipy kilka wzmocnień, jak De Vecchi, Mariani i Sardi, czyli reprezentanci Włoch oraz uczestnicy Igrzysk Olimpijskich. Łącznie w Genoi przesiedział 21 lat i zdobył z nią 3 scudetta oraz 4 w-ce mistrzostwa. A mogły być ich 4, gdyby nie skandal z sezonu 1924/25, w którym Genoa rozgrywała finałowe starcia przeciwko Bologni. A było ich AŻ 5(!). Było to spowodowane tym, że jeszcze nie istniały rzuty karne, więc każdy wynik remisowy był powtarzany. Czyli tak. Były 4 remisy! A powinno się to skonczyć już w trzecim meczu, gdzie Genoa prowadziła 2:0, ale Bolognia odrobiła straty po “golu widmo” na 2:1. Po dziś dzień starzy kibice Rossoblu, czy jak chcą się zwieść “Anglicy” są źli na to co się stało. Gdyby zdobyli wtedy 10. Mistrzowski tytuł, mieliby prawo do naszycia gwiazdy nad swoim herbem, która jest odznaka właśnie zdobytych 10 mistrzostw. Przez to, zaszczyt dostania tej gwiazdy jako pierwszy dostał Juventus. Podłamało to Genoę. Nigdy już więcej nie zdobyła mistrzostwa. Popadli w marazm, skakali pomiędzy Serie A a Serie B, spadając nawet do Serie C1 po bankructwie w 2005 roku. Ostatnio osiedli trochę na dłużej we włoskiej ekstraklasie, ale wyniki nie są wyróżniające. Ot kolejny średniak ligi. Od czasów po wojnie najwyższą miejscem w ligowej tabeli była 4. lokata. Był to sezon 1990/91. Rok, w którym jedyny swój mistrzowski tytuł zdobyła Sampdoria.
One moment wonder
Czyli drugi klub z Genui. Na początku mówiłem wam, że są to wg mnie nieoficjalnie najstarsze derby we Włoszech. Dlaczego tak uważam, mimo tego, że widać datę założenia Sampdorii jako 1946. Powód prosty. Sampa powstała z fuzji dwóch klubów – Andrea Doria oraz Sampierdarenese, czyli jedne z najstarszych klubów w Italii. Z nich wzięła się późniejsza nazwa oraz koloru klubu – niebieski (Andrea Doria) z biało-czarno-czerwonym pierścieniem (Sampierdarenese). I żeby być z wami szczery, historia Sampdorii nie jest ciekawa, gdyż poza wspomnianym sezonem ze scudetto, oraz okresem pomiędzy latami 80. a 90. nic w klubie się nie działo ciekawszego. W tym owym okresie w składzie Blucerchiati hulała śmietanka późniejszych mistrzów Włoch czy legend włoskich boisk i reprezentacji tj. Gianluca Vialli, Roberto Mancini czy Gianluca Pagliuca. W niezmienionym składzie (od ponad 3 lat!) zdobyli większość trofeów jakie aktualnie posiada Sampa, czyli m. in. Scudetto, dwukrotnie Puchar Włoch, Superpuchar Włoch oraz Puchar Zdobywców Pucharów z 1990 roku. Po tej złotej erze Blucerchiati zdobyli tylko jeden puchar krajowy, Puchar Włoch z ‘94, ale trzymali się przez długi czas w europejskich pucharach czy na tym pierwszym miejscu poza Europą, posiadając w składzie takie gwiazdy jak Gullit czy Montella. Niestety, tak samo popadli w marazm jak ich “starsza siostra”. Może nie aż taki jak spadek do Serie C1, ale Serie B posmakowali.
“Niecodzienne” derby
Najciekawszą rzeczą w całej tej historii są derby obu zespołów, nazywane przez Włochów Della Lanterna, czyli na polski Derby Latarni. Dlaczego są takie niezwykłe? Powód bardzo prosty, gdyż kibice obu ekip… lubią się. A to rzadko spotykane na Półwyspie Apenińskim. Nawet bardzo rzadkie. Oprócz małych wyjątków, jak 2007 rok czy grup ultraskich, to obie grupy kibicowskie chodzą ramię w ramię na mecz derbowy. Ale to nie znaczy, że nie robili sobie przysłowiowych “prztyczków w nos”. Najbardziej w pamięci zostaje “pochód żałobny” czyli marsz kibiców Genoi w którym “opłakują” spadek sąsiedniego klubu do Serie B. Odbyło się bez żadnych ofiar w ludziach, a sami fani Biancocelestrich się bawili czy przyglądali z uśmiechem na paradę z wieloma wieńcami w kształcie litery B, sygnalizującymi ich los na najbliższy rok.
Dzisiejsze derby będą 103. spotkaniem obu tych ekip, 75. w Serie A. Dla obu drużyn będzie to pojedynek na wzmocnienie swojej pozycji w środku tabeli Serie A.
Dodaj komentarz